بررسی اثر سولفات منیزیم وریدی بر سطح پاسخهای استرس، نورواندوکرین و فاز حاد در بیهوشی عمومی در مقایسه با بی حسی نخاعی

از بین بردن یا کاهش پاسخهای نورواندوکرین، فاز حاد و استرس در ترومای جراحی و حین بیهوشی مورد توجه متخصصان بوده و برای پیشگیری از آن داروها و روشهای مختلفی به کار گرفته شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات تجویز سولفات منیزیم بر تغییرات میزان سرمی هورمونهای استرس، نورواندوکرین و فاز حاد و مقایسه آن با اثرات بی حسی نخاعی بوده است. در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد، 60 بیمار که کاندید عمل جراحی آرتروسکوپی تشخیصی زانو بودند به 3 گروه 20 نفری تقسیم شدند و تحت بیهوشی کامل داخل وریدی با میدازولام، فنتانیل و آتراکوریوم همراه با سولفات منیزیم(گروه 1)، بیهوشی کامل داخل وریدی با همان روش بدون سولفات منیزیم(گروه 2) و بی حسی نخاعی به تنهایی(گروه 3) قرار گرفتند. در پایان عمل و بعد از هوشیاری بیمار، درد با سیستم vas ( visual analog scale ) در هر سه گروه ارزیابی می گردید و در صورت بالاتر بودن vas از شماره 3 جهت کنترل درد در 24 ساعت بعد از عمل فنتانیل داده می شد. سپس 24 ساعت بعد از انجام عمل جراحی، سطح شاخصهای پاسخ فاز حاد و سطح هورمونهای پاسخهای استرس و هورمون نورواندوکرین(نوراپی نفرین) تعیین می گردید. بررسی نتایج حاصل از مطالعه توسط روش آماری anova ، ttest و x2 و نرم افزار spss با سطح معنی دار 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برخلاف مطالعات قبلی که نشان دهنده کاهش نوراپی نفرین به دنبال استفاده از سولفات منیزیم قبل از لارنگوسکوپی و استفاده از بی حسی رژیونال بودند، سطح این هورمون و برخی از هورمونهای دیگر در 3 گروه اختلاف معنی داری با هم نداشت و در مقایسه 3 گروه با هم تنها t3 با 000/0= p ، t4 با 016/0=‍‍ p ، gh ( growth hormone ) با 045/0= p ، wbc با 004/0= p ، bs با 043/0= p و crp+ با 024/0= p با هم اختلاف معنی داری داشتند. نتایج این مطالعه عدم تأثیر سولفات منیزیم و تأثیر نسبی بی حسی نخاعی بر پاسخهای استرس، فاز حاد و نورواندکرین را نشان داد.